Μέσα από την παράσταση, συνειδητοποίησαν ότι μπορεί να συνυπάρξει ο παιδικός αυθορμητισμός και η ανάγκη του παιδιού για παιχνίδι με την οργάνωση, τη μελέτη και τελικά την επιτυχία του στόχου τους και ένιωσαν την ικανοποίηση που μπορεί να προσφέρει η δημιουργία. Τα παιδιά όμως δεν πήγαν απροετοίμαστα στο θέατρο. Είχαν ήδη μελετήσει τη ζωή και το έργο του Μότσαρτ. Εικόνες, κείμενα, μουσικά ακούσματα και διαδραστικές ασκήσεις που δουλεύτηκαν στο σχολείο, τα μύησαν στην ομορφιά του έργου του και τα έφεραν πιο κοντά στον "Μικρό Amadeus".