Αγία Αιμιλία ντε Βιαλάρ Γκαγιάκ, 1797

Αγία Αιμιλία ντε Βιαλάρ Γκαγιάκ, 1797 – Μασσαλία, 1856

Η Αιμιλία ντε Βιαλάρ, ιδρύτρια του Τάγματος των Αδελφών του Αγίου Ιωσήφ, γεννήθηκε στις 12 Σεπτεμβρίου του 1797 στο Gaillac, μια κωμόπολη της νοτιοδυτικής Γαλλίας και ήταν το μεγαλύτερο παιδί και το μοναδικό κορίτσι στην οικογένειά της. Η βαθιά πίστη της μητέρας της την οδήγησε νωρίς κοντά στο Θεό.

Η μητέρα της υπήρξε και η πρώτη της δασκάλα, μολονότι παρακολουθούσε και τα μαθήματα του τοπικού σχολείου. Το 1810 γίνεται δεκτή στο χριστιανικό σχολείο των μοναχών του «Αββαείου του Μπουά» στο Παρίσι και μυείται στην πνευματική και θρησκευτική ζωή.

Το 1812 επιστρέφει στη γενέτειρά της όπου μια μέρα, στην εκκλησία του Αγίου Πέτρου, συγκλονίζεται από το όραμα του Χριστού του Πάσχοντος. Έτσι το 1816 αποφασίζει να αφιερώσει τη ζωή της στην ανακούφιση όσων μαστίζονται από φτώχιες και αρρώστιες.

Στην αρχή μαζί με φίλες της οργανώνει φιλανθρωπικές εξορμήσεις και στη συνέχεια, στην ταράτσα του σπιτιού της, δέχεται καθημερινά κόσμο που ενθαρρύνει, παρηγορεί, ενδυναμώνει και μοιράζει τρόφιμα και ρούχα.

το 1832

Το 1832, χάρις στην κληρονομιά, που της άφησε ο παππούς της, βαρόνος ντε Πορτάλ, αγοράζει ένα σπίτι και ιδρύει το Μοναχικό Τάγμα των Αδελφών του Αγίου Ιωσήφ της Εμφανίσεως. Η Αδελφότητα αρχίζει αγώνα ανιδιοτελούς προσφοράς με κατ’ οίκον συνδρομή των φτωχών. Λειτουργεί ιατρείο και φαρμακείο, όπου η περίθαλψη προσφέρεται δωρεάν. Προσφέρει στέγη σε ορφανά και εγκαταλελειμμένες γυναίκες, δημιουργεί σχολείο για τα φτωχά κορίτσια.

το 1835

Ξεκινά την ιεραποστολική της εποποιΐα. Μετά από πρόσκληση του αδελφού της Αυγουστίνου ντε Βιαλάρ, πηγαίνει στο Αλγέρι μαζί με τρεις αδελφές, όπου οργανώνει νοσοκομειακή υπηρεσία και ιδρύει σχολείο. Μετά το Αλγέρι ακολουθεί η Κωνσταντίνη και η Τύνιδα, όπου ιδρύει νοσοκομεία, γηροκομεία και σχολεία. Για το έργο αυτό την αποκαλούν Μητέρα Αιμιλία. Παράλληλα στη Γαλλία συνεχίζει την αποστολή της και πολλαπλασιάζονται οι κοινότητες και τα έργα φιλανθρωπίας: στη Βρετάνη, στη Βαντέ, στην περιοχή του Ταρν και του Αβερόν. Η ιεραποστολική της περιήγηση την οδήγησε σε πολλές χώρες της Μεσογείου: Β. Αφρική, Παλαιστίνη, Κύπρο, Ελλάδα, Ιταλία, Μάλτα... και ακόμη στη Βιρμανία, στην Ινδία, στην Αυστραλία... 42 κοινότητες ιδρύθηκαν στα 24 χρόνια δράσης.
Οι δυσκολίες οδήγησαν τα βήματά της στη Μασσαλία που διευκόλυνε τις μετακινήσεις της.

Εδώ στη νέα έδρα του Τάγματός της απεβίωσε σε ηλικία 56 ετών, ενώ τη συνόδευε η φωνή του λαού: «Η Αγία απέθανε».

Το 1951 η Μητέρα Αιμιλία ανακηρύχτηκε επίσημα Αγία από την Εκκλησία και συγκεκριμένα από τον Πάπα Πίο το 12ο.

Δράση στην Ελλάδα

Το έργο των Αδελφών του Τάγματος του Αγίου Ιωσήφ είναι μεγάλο και ουσιαστικό. Ιδιαίτερα πλούσιες και πρωτότυπες είναι οι εκπαιδευτικές δραστηριότητές τους, απολύτως αντάξιες των προσδοκιών της ιδρύτριας του Τάγματος Αγίας Αιμιλίας. Στην Ελλάδα η Αγία Αιμιλία ήρθε για πρώτη φορά το 1846. συνοδεύοντας τέσσερις Αδελφές φθάνει στη Σύρο. Ένα σχολείο και ένα οικοτροφείο για άπορα παιδιά θα λειτουργήσουν σύντομα. Δεύτερη στη σειρά ακολουθεί η τουρκοκρατούμενη Χίος το 1848, όπου οι Αδελφές ίδρυσαν παράλληλα με το σχολείο και ιατρείο με πλούσια δράση και προσφορά. Το 1852 οι Αδελφές φθάνουν στα Χανιά, όπου θα λειτουργήσουν ιατρείο, οικοτροφείο και σχολείο, αλλά και στο Ηράκλειο και στο Ρέθυμνο και στον Άγιο Νικόλαο, καθώς επίσης βρέθηκαν και σε άλλα νησιά πότε περιστασιακά και πότε για κάποιο χρονικό διάστημα. Το 1856, πέντε μήνες πριν από το θάνατό της, η Αγία Αιμιλία περνώντας από την Αθήνα υπόσχεται να στείλει και εδώ Αδελφές.Μετά από λίγους μήνες τέσσερις Γαλλίδες Μοναχές φτάνουν στην Ελλάδα, νοικιάζουν ένα οίκημα στους πρόποδες της Ακρόπολης και ιδρύουν πρώτα ένα ορφανοτροφείο.

Ένα χρόνο αργότερα, το 1857, ένα μικρό σχολείο, με γραπτή άδεια του νομάρχη, θεμελιώνεται. Εκεί θα φοιτήσουν κορίτσια και μικρά αγόρια. Η αρχή πάντα δύσκολη. Οι οικονομικές ανάγκες και οι πιέσεις δυσβάσταχτες, όμως οι Αδελφές με την επιμονή τους κατάφεραν όχι μόνο να αγαπηθούν από το λαό, αλλά και να αγοράσουν το πρώτο ιδιόκτητο κτίριο σε πολύ καλή τοποθεσία στη νέα πόλη, στην οδό Πινακωτών, σημερινή Χαριλάου Τρικούπη. steemilie1Η φήμη των Αδελφών για το εκπαιδευτικό και φιλανθρωπικό τους έργο έφτασε μέχρι το παλάτι, και ο θάνατος της Mère Jeanne Chantal (1890) έγινε η ευκαιρία να εκδηλωθεί ο θαυμασμός και η αγάπη των Αθηναίων για το έργο που επιτελούσαν οι Αδελφές για τα παιδιά, για τους ασθενείς, καθολικούς και ορθοδόξους. Οι Αδελφές συνέχισαν τη δράση τους σε Αθήνα, Πειραιά και Βόλο, όπου ίδρυσαν σχολεία, ορφανοτροφεία, νοσοκομεία, ιατρεία και οικοτροφεία. Σήμερα διατηρούν στην Ελλάδα σχολεία χριστιανικά, που πέραν των γνώσεων οδηγούν τη νεολαία στην κατάκτηση αξιών, στην ανάπτυξη προσωπικότητας και στη διατήρηση της ελληνικής τους ταυτότητας μέσα στην Ενωμένη Ευρώπη. Οι νέοι και οι νέες που εκπαιδεύονται σε αυτά αποκτούν διαβατήριο ζωής και επιτυχίας.

Main Menu