Η εξέγερση στο Πολυτεχνείο τον Νοέμβριο του 1973 αποτελεί φωτεινό ορόσημο στους αγώνες του λαού και κυρίως των νέων για ελευθερία και κοινωνική πρόοδο. Το Πολυτεχνείο έγινε ιστορικό ρήγμα, επειδή δε συμμετείχαν μόνο φοιτητές. Συσπειρώθηκαν δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι, μέσα και έξω από αυτό: εργάτες, υπάλληλοι, νοικοκυρές, επιστήμονες, αγρότες, αλλά και μαθητές.  Η φετινή γιορτή του Γυμνασίου-Λυκείου της Ελληνογαλλικής Σχολής Πειραιά Jeanne D’Arc είχε μία ιδιαιτερότητα: μαθητές και μαθήτριες της Σχολής πήραν συνέντευξη από δύο πρωταγωνιστές του Πολυτεχνείου, από δύο άτομα που δεν έζησαν απλώς την Ιστορία, αλλά την «έγραψαν».

Ο πρώτος ήταν ο  κ. Δημήτρης  Παπαχρήστος , κύριος εκφωνητής του ραδιοφωνικού σταθμού του Πολυτεχνείου. Σήμερα είναι συγγραφέας, αρθρογράφος και παραγωγός ραδιοφωνικών εκπομπών. Ο δεύτερος ήταν ο κ. Γιώργος Παυλάκης, ο φοιτητής της Ιατρικής που έστησε το Ιατρείο του Πολυτεχνείου. Σήμερα είναι ερευνητής και επικεφαλής του Τμήματος Ανθρωπίνων Ρετροϊών στο Εθνικό Ινστιτούτο Καρκίνου των ΗΠΑ.

Θεωρήσαμε σημαντικό να παραθέσουμε τα μηνύματα που έστειλαν στους νέους της εποχής μας οι δύο αγωνιστές στο Πολυτεχνείο.

Ο Δ. Παπαχρήστος μας είπε: «Το Πολυτεχνείο δεν είναι μόνο ένα ιστορικό γεγονός, είναι συμβολικό: ένας σταθμός ανεφοδιασμού για τις επόμενες γενιές και τους νέους. Υπάρχουν στον καθένα μας δυνάμεις που δεν τις ξέρει. Εσείς οι  νέοι ας τις βρείτε, έχοντας ως όπλο και τη γνώση. Οφείλετε να γίνετε πολίτες ενεργοί, θέλετε δε θέλετε, με πίστη και με όνειρο. Είναι προτιμότερο να αγωνίζεσαι μάταια παρά να ζεις μάταια. Αυτό που προέχει είναι η αξιοπρέπεια που πρέπει να δώσουμε στη ζωή μας συνδεδεμένοι με την κοινωνία, με το συνανήκειν και συνυπάρχειν. Αυτό είναι δημοκρατία».

Ο Γ.Παυλάκης μας είπε: «Η Ελλάδα σήμερα είναι τελείως διαφορετική από την Ελλάδα που ζήσαμε εμείς και ελπίζω ότι συμβάλαμε κι εμείς για να μην ξαναγυρίσει εκείνη η Ελλάδα. Αλλά μπαίνουν καινούρια καθήκοντα, υπάρχουν άλλες κρίσεις, από πολιτικές και κοινωνικές, ως την αλλαγή του κλίματος, που θα φέρει τεράστια βιολογική αναστάτωση σε όλον τον πλανήτη. Η Ελλάδα γερνάει, η Ελλάδα αιμορραγεί, γιατί χάνει τα καλύτερα παιδιά της, που φεύγουν στο εξωτερικό και πολλά από αυτά δε θα ξαναγυρίσουν. Νομίζω ότι τα νέα παιδιά πρέπει να πάρουν τα καλά πράγματα που κάναμε εμείς και να βελτιώσουν τα άσχημα, γιατί δεν τα κάναμε όλα καλά. Η ευχή όλων είναι οι νέες γενιές να είναι πολύ καλύτερες από εμάς και να κάνουν τα πράγματα πολύ καλύτερα».

Υπεύθυνες καθηγήτριες: Αγγελική Βώκου, Φιλόλογος- Αναστασία Κεφάλα, Βιολόγος