Δείτε εδώ φωτογραφίες από τη γιορτή

(για τις φωτογραφίες ευχαριστούμε την μαθήτρια του σχολείου Εμμανουέλα Τσαγάκη-Ρεκλείτου)

Δείτε εδώ τα σχετικά βίντεο

“Εκλεκτοί προσκεκλημένοι, αγαπητοί γονείς, αγαπητοί τελειόφοιτοι,

Η συγκίνηση για όλους μας, αν και η εκδήλωση επαναλαμβάνεται για μας κάθε χρόνο, είναι μεγάλη, βαθιά! Και η δική σας ως φυσικό!
Σήμερα τα παιδιά μας, τα μεγάλα παιδιά της χρονιάς, αποχαιρετούν τον χώρο, τους δασκάλους και συνοδοιπόρους της δωδεκαετίας, για τους πολλούς, της εξαετίας για άλλους!

Αγαπητά παιδιά,
Σας είδαμε εξάχρονα αγοράκια και κοριτσάκια, στο χέρι της μαμάς και του μπαμπά συχνά,  ν’ ανεβαίνετε τις σκάλες της εισόδου. Η εικόνα όμορφη! Ευτυχώς επαναλαμβάνεται και παραμένει πάντα φορτισμένη! Είναι τόσο όμορφη, τόσο ανθρώπινη και ελπιδοφόρα!
Πέρασε η εξαετία του Δημοτικού, έξι σκαλοπάτια ανεβήκατε, η εφηβεία σάς άγγιξε, σας όρθωσε ως επί το πλείστον, άλλους σας ταλαιπώρησε ή ταλαιπωρήσατε εσείς τους άλλους. Κι εδώ ισχύει το γνωστό σας ρητό, «τ’ αγαθά κόποις κτώνται»! Δεν υπάρχει ανώτερο κι ακριβότερο αγαθό από την ανάπτυξη, την ωρίμανση, την ολοκλήρωση ενός παιδιού, εφήβου, νέου ή ενήλικα!

Και σήμερα ας ακούσετε ένα μυστικό μας, εμάς των μεγαλύτερων:
Η ολοκλήρωση μιας προσωπικότητας δεν τελειώνει, συνεχίζεται όλη μας της ζωή. Κι αυτή η πορεία αποτελεί και δίνει καθ’ εαυτήν νόημα στη ζωή μας. Πρόκειται για βαθιά πεποίθηση των ανθρώπων του πνεύματος. Και ο άνθρωπος έχει την μεγάλη ιδιαιτερότητα και το μεγάλο προνόμιο να είναι και πνεύμα. Μην το ξεχάσετε.
Και τώρα που μεγάλα παιδιά πια σας αποχαιρετούμε και μας αποχαιρετάτε, χαιρόμαστε για την ανοδική πορεία σας, χαιρόμαστε για την πρόοδό σας, σ’ όλους τους τομείς της ζωής, χαιρόμαστε για όσα επιτύχατε μέχρι σήμερα.

Κι ευχόμαστε από καρδιάς να συνεχίσετε την ανοδική σας πορεία, ως επιστήμονες, να συνεχίσετε την προσπάθεια διάκρισης του καλού και αγαθού όπου και αν βρεθείτε, να συνεχίσετε τον αγώνα βελτίωσης του εαυτού σας, αγώνα που θα σας οδηγήσει στην επιθυμητή ολοκλήρωση.

Η ευλογία του καλού Θεού μας και της καλής του Μητέρας να είναι μαζί σας.
Εμείς σας κρατούμε στην καρδιά μας και στην προσευχή μας, σας αγαπούμε και επιθυμούμε κάθε επιτυχία για τον καθένα και την κάθε μια σας! Να είστε πάντα χαρούμενοι!“

Αδελφή Αλβέρτα Στεφάνου

«Αγαπητά μου παιδιά,

Η σημερινή μέρα σηματοδοτεί το τέλος ενός μεγάλου κύκλου της ζωής σας, δώδεκα χρόνων σκληρής δουλειάς, αφοσίωσης, κατορθωμάτων. Αποτελεί όμως και την αρχή για ένα νέο ταξίδι. Ο δρόμος μπροστά σας θα είναι δύσκολος, ειδικά στις εποχές που ζούμε σήμερα. Χρειάζεται υπομονή, επιμονή και εμπιστοσύνη στον εαυτό σας.  Χαράξτε από την αρχή καθαρή πορεία. Θέστε τους στόχους σας ψηλά και αγωνιστείτε να αναπτύξετε τα ταλέντα κα τις δεξιότητές σας. Ακολουθήστε το πάθος σας και παραμείνετε αληθινοί. 

Όλοι εμείς οι δάσκαλοί σας που όλα αυτά τα χρόνια ήμασταν δίπλα σας, στις χαρές και στις λύπες, σας ευχόμαστε μέσα από την καρδιά μας να έχετε γύρω σας πάντα ανθρώπους που θα σας αγαπούν και επιτυχία σε κάθε σας εγχείρημα. Σας ευχόμαστε επίσης να διεκδικείτε με πάθος την πραγματοποίηση των στόχων σας χωρίς να βάζετε όρια. Και θα πετύχετε! Μόνο κρατήστε μέσα σας τα λόγια του Καζαντζάκη «Εγώ μόνος μου μπορώ να αλλάξω αυτόν τον κόσμο. Και αν ο κόσμος αυτός δεν αλλάζει, θα φταίω και εγώ.

Ο Θεός να είναι μαζί σας, να είστε πάντα καλά!»

Απόσπασμα από την ομιλία του Γενικού Διευθυντή κ. Θ. Γεωργούση

“Ένα δέντρο μια φορά. Μικρό και ευάλωτο στην αρχή, δυνατό αργότερα, θαυμάσιο ύστερα. Ένα δέντρο που τόλμησε να διεκδικήσει το χώρο του, τη δική του μοναδική, αυθύπαρκτη ομορφιά όπως κάθε δέντρο στο δάσος κάτω από τον ίδιο ήλιο. Είναι οι νέοι μας, σημερινοί απόφοιτοι, αυριανοί πολίτες, τα δέντρα που θα σχηματίσουν το δάσος σε πείσμα όλων εκείνων που πιστεύουν ότι όλα τελείωσαν, ότι το ψέμα και η υποκρισία κυριαρχούν, ότι η αναξιοκρατία καθορίζει τη ζωή μας. Κι όμως όχι. Οι νέοι που κοιτάζουν τον ήλιο τα πρωινά, που χαίρονται το φως της αυγής, που συνειδητοποίησαν τη δύναμή τους, αυτοί θα δώσουν τα νέα δείγματα γραφής. Αισιόδοξοι, μαχητικοί, αποφασισμένοι, έχουν ήδη αναθεωρήσει τις συμβάσεις του παρελθόντος και ετοιμάζονται να κερδίσουν το αύριο. Αγαπητά μας παιδιά, το όνειρο του σήμερα είναι η πραγματικότητα του αύριο. Έχουμε ξεχάσει όμως τι είναι όνειρο. Δείξτε το μας. Το έχουμε ανάγκη!”

Απόσπασμα από την ομιλία της Προέδρου του Συλλόγου Γονέων & Κηδεμόνων Θ. Τσάτσου-Μπαμπούνη

«Η σημερινή μέρα είναι πολύ σημαντική για εσάς, διότι αποχωρίζεστε τα μαθητικά θρανία για να κάνετε μία νέα αρχή, την αρχή ενός νέου αγώνα! Εμείς, ο Σύλλογος Αποφοίτων σας ευχόμαστε από καρδιάς υγεία προσωπική και οικογενειακή, κάθε πρόοδο και επιτυχία και τα όνειρά σας να γίνουν πραγματικότητα. Θα θέλαμε να γνωρίζετε ότι από φέτος στο Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου μας υπάρχουν και δύο νέα παιδιά, λίγο μεγαλύτερα από εσάς! Έτσι οι δράσεις μας ανοίγουν κα δημιουργούνται νέες δραστηριότητες που θα ενδιαφέρουν και εσάς τους νεότερους. Και να θυμάστε ότι μαθητές του σχολείου μπορεί να μην είστε πια, απόφοιτοι όμως θα είστε για πάντα!»

Απόσπασμα από την ομιλία της Προέδρου του Συλλόγου Αποφοίτων κ. Μ. Τσιούκα

“Για να τα πάρουμε από την αρχή …Για να γίνεις άνθρωπος δεν αρκεί να γεννηθείς. Πρέπει να διδαχθείς. Να διδαχθείς τι; Από τους γονείς τα πρώτα ΜΗ και τα ΠΡΕΠΕΙ. «Μη! Κακό! Πρόσεχε! Θα πέσεις! Όοχι, δεν κάνουν έτσι τα καλά παιδάκια …». Και μετά;

Πρώτη μέρα στο σχολείο. Μια πορεία που ξεκινά γεμάτη αγωνία: «θα τα πάει καλά; Κι αν κλάψει; Κι αν φοβηθεί;» Και πως να πείσεις τον εαυτό σου, ότι έτσι πρέπει. Ότι δεν πειράζει κι αν κλάψει, κι αν φοβηθεί; Πώς να πειστείς που έννοια σου μοναδική ήταν να μην κλάψει, να μην φοβηθεί. Πρώτη μέρα στο σχολείο. Φόβος ή χαρά; Φόβος και χαρά… 

«Μην μ’ αφήσετε μόνο μου…!» Αμυδρά θυμάσαι εκείνη την πρώτη μέρα. Ή πολύ έντονα. Ήταν η μέρα που η ζωή σου άλλαζε για πάντα. Γινόσουν από μικρός, μεγάλος. Τότε, δεν το ήξερες. Σήμερα το νοσταλγείς.

Για να γίνεις άνθρωπος πρέπει να διδαχθείς κι άλλα, εκείνα τα ανθρώπινα, όπως η συμπόνια, η αλληλεγγύη και η καλοσύνη, αυτά που συνιστούν τη γλυκύτητα της ανθρώπινης ύπαρξης. Κι εμείς δίπλα σας να προσπαθούμε να σας τα εμπνεύσουμε. Να σας μεταφέρουμε αξίες τέτοιες ώστε να μπορείτε να μετανιώνετε όταν λαθεύετε, να συγχωρείτε όταν αδικείστε, να διαλέγεστε όταν διαφωνείτε, να σηκώνεστε όταν πέφτετε, να προχωρείτε όταν χάνεστε.

Ελπίζουμε να γίναμε ο άνεμος ανάμεσα στα φτερά σας!”

Απόσπασμα από την ομιλία της εκπροσώπου του Συλλόγου των καθηγητών κ. Α. Σιατραβάνη